نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی/ مدیر گروه تخصصی علوم انسانی قرآنی
چکیده
از دیدگاه قرآن، پیشرفت پایدار براساس سنتهای الهی امداد، برکت، خلف و نصر امکانپذیر است؛ اما توسعه پایدار مصطلح هرچند مطابق با سنت الهی امداد تحقق میپذیرد؛ ولی با اجرای سنتهایی مانند احباط، تدمیر و استیصال، موجب ناپایداری جهانی در آرمانهای ثابت بشری، در زمینه عدالت، امنیت، معنویت و محیطزیست میشود. ادعای گزاف توسعه پایدار مصطلح در حداکثرسازی رفاه نسلهای بشری و قبلهسازی این الگو برای همه کشورها، از جمله ایران اسلامی، نیازمند پاسخی مستدل مبتنی بر الگوی قرآنی پیشرفت پایدار است. مقاله پیش رو، به دنبال تبیین راز پیشرفت پایدار در جامعه اسلامی و چرایی ناپایداری در جوامع توسعهیافته است. روش گردآوری دادهها کتابخانهای است؛ به لحاظ روشهای تجزیه و تحلیل دادهها، عمدتاً از روش تحلیلی توصیفی استفاده میشود. یافتهها نشان میدهد که: 1. جوامع حقمدار بهدلیل بهرهمندی از سنتهای اختصاصی برکت، خلف و نصر به پیشرفت کوثری منتهی میشود که پایداری این جوامع را به معنویت و عالم غیب گره میزند و موجب میشود تا پیشرفت همهجانبه که پایداری واقعی است تحقق پذیرد؛ 2. جوامع غیرحقمدار بهدلیل اجرای سنن احباط و تدمیر و استیصال از پیشرفت تکاثری برخوردارند. این پیشرفت در کیفیت و کمیت با پیشرفت کوثری متفاوت است.
کلیدواژهها